Sergo Kawtaradze

Sergo Kawtaradze (ros. Серге́й Ива́нович Кавтара́дзе, gruz. სერგო ქავთარაძე, ur. 15 sierpnia 1885 we wsi Zowreti w guberni kutaiskiej, zm. 17 października 1971 w Tbilisi) – gruziński rewolucjonista i polityk, dyplomata ZSRR, przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych Gruzińskiej SRR (1922-1923).

Od 1903 członek SDPRR, 1915 ukończył studia na Wydziale Prawnym Uniwersytetu Petersburskiego, od listopada 1917 do listopada 1919 członek Kaukaskiego Krajowego Komitetu SDPRR(b)/RKP(b). Od czerwca 1918 przewodniczący Komitetu Wykonawczego Rady Władykaukaskiej, od sierpnia do grudnia 1918 członek Rady Ludowej Republiki Terskiej, 1919-1920 działacz podziemia komunistycznego w Gruzji, dwukrotnie aresztowany. Od maja 1920 do lutego 1921 radca Pełnomocnego Przedstawicielstwa Rosyjskiej FSRR, od 17 marca do 23 lipca 1921 przewodniczący Komitetu Rewolucyjnego w Batumi, zastępca przewodniczącego Komitetu Rewolucyjnego Socjalistycznej Republiki Radzieckiej Gruzji, 1921 ludowy komisarz sprawiedliwości Gruzji. Od 28 lutego 1922 do 1923 przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych Gruzińskiej SRR, od 1923 I sekretarz, później radca Pełnomocnego Przedstawicielstwa (Ambasady) ZSRR w Turcji, 1924-1927 I zastępca prokuratora Sądu Najwyższego RFSRR, w grudniu 1927 wykluczony z WKP(b) i zesłany do guberni orenburskiej, 24 grudnia 1928 aresztowany i 5 stycznia 1929 zesłany na 3 lata do Środkowej Azji, 25 stycznia 1929 karę zamieniono na 3 lata więzienia w Tobolsku, 1931 zwolniony z więzienia. 1931-1936 pracownik redakcji literatury pięknej w Moskwie, 7 października 1936 ponownie aresztowany, 13 grudnia 1939 zwolniony, 1940-1941 pracował w wydawnictwie literatury pięknej, 1940 przywrócono mu członkostwo w partii, 1941-1943 kierownik Wydziału Środkowego Wschodu Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych ZSRR, od 1943 do 15 sierpnia 1945 zastępca ludowego komisarza spraw zagranicznych ZSRR. Od 15 sierpnia 1945 do 7 lipca 1952 ambasador nadzwyczajny i pełnomocny ZSRR w Rumunii, od lipca 1952 do 1954 radca Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR, 1954 zwolniony. Odznaczony trzema Orderami Lenina i dwoma Orderami Czerwonego Sztandaru Pracy.

Bibliografia

Demokratyczna Republika Gruzji (1918–1921)	Noe Ramiszwili (1918) Noe Żordania (1918–1921)
Zakaukaska FSRR (1922–1936) i Gruzińska SRR (1936–1991)	Budu Mdiwani (1922) Sergo Kawtaradze (1922–1923) Szalwa Eliawa (1923–1927) Ławrientij Kartweliszwili (1927–1929) Filipe Macharadze (1929–1931) Lewan Suchiszwili (1931) German Mgalobliszwili (1931–1937) Walerian Bakradze (1937–1946) Zakaria Czchubianiszwili (1946–1952) Zakaria Kecchoweli (1952–1953) Walerian Bakradze (1953) Giwi Dżawachiszwili (1953–1975) Zurab Pataridze (1975–1985) Dimitri Kartweliszwili (1982–1986) Otar Czerkezia (1986–1989) Zurab Czcheidze (1989) Nodari Czitanawa (1989–1990) Tengiz Sigua (1990–1991)
Gruzja (od 1991)	Murman Omanidze (p.o.; 1991) Besarion Guguszwili (1991–1992) Tengiz Sigua (1992–1993) Eduard Szewardnadze (p.o.; 1993) Otar Pacacia (1993–1995) Bakur Gulua (p.o.; 1995) Niko Lekiszwili (1995–1998) Waża Lortkipanidze (1998–2000) Giorgi Arseniszwili (2000–2001) Awtandil Dżorbenadze (2001–2003) Zurab Żwania (2003–2005) Micheil Saakaszwili (p.o.; 2005) Zurab Nogaideli (2005–2007) Giorgi Baramidze (p.o.; 2007) Lado Gurgenidze (2007–2008) Grigol Mgalobliszwili (2008–2009) Nika Gilauri (2009–2012) Iwane Merabiszwili (2012) Bidzina Iwaniszwili (2012–2013) Irakli Garibaszwili (2013–2015) Giorgi Kwirikaszwili (2015–2018) Mamuka Bachtadze (2018–2019) Giorgi Gacharia (2019–2021) Irakli Garibaszwili (2021-2024) Irakli Kobachidze (od 2024)